Azərbaycanca-rusca lüğət. Dörd cilddə. Bakı, “Şərq-Qərb”. M.T.Tağıyev . 2006.
qubar — is. <ər.> 1. klas. Toz, torpaq. 2. məc. Kədər, dərd, qəm, qüssə. Getdi o köhnə qubari ki, gözümdə var idi. H. x.. Zülmətin yer üzünü qaplaması; Qəlblərdə oyandırırdı qubar. C. C.. Keçər ürək dərdi, könül qubarı; Gəl etmə meydançada cövlan,… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
qübar — bax qubar (şeirdə çox vaxt tərkiblərdə məcazi mənada işlənir). Mən gülşəni can içində xarəm; Ayineyi əqlə bir qübarəm. F.. Sevindilər, azca keçmədi yenə; Qondu qəm qübarı sifətlərinə. M. R … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
qubar — ə. bax: qübar … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
qübar — ə. 1) toz narın torpaq; 2) m. kədər, qüssə … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
qəm-qubar — <ər.> bax qəm. Noldu, xanım, niyə qondu çöhrənizə qəm qubar? Ə. Cəm … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
ürək — is. 1. İnsanda qan dövranının, döş boşluğunun sol tərəfində yerləşən əzələli kisə şəklində mərkəzi orqanı; qəlb. Ürəyin döyünməsi. Ürək xəstəliyi. // Döşün qol tərəfində həmin orqanın üstündəki yer. Ürəyini tutmaq. – Bibixanım əlini ürəyinin… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
boran — is. Küləkli qar və yağış; çovğun, qasırğa. Borana düşmək. – Kərəməli, yollarım toz, qubar oldu; Boran oldu, çovğun oldu, qar oldu. Aşıq Kərəm. Bunların <Xədicə və uşaqların> ah naləsi, boranın gurultulu səsi bir birinə qarışmışdı. S. S. A … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
